تفال به حافظ امروز دوشنبه 9 مردادماه 1402؛ عنقا را بلند است آشیانه - مجله سینمایی گوگوریو

سحرگاهان که مخمور شبانه

گرفتم باده با چنگ و چغانه

نهادم عقل را ره توشه از می

ز شهر هستیش کردم روانه

نگار می فروشم عشوه ای داد

که ایمن گشتم از مکر زمانه

ز ساقی کمان ابرو شنیدم

که ای تیر ملامت را نشانه

نبندی زان میان طرفی کمروار

اگر خود را ببینی در میانه

برو این دام بر مرغی دگر نه

که عنقا را بلند است آشیانه

که بندد طرف وصل از حسن شاهی

که با خود عشق بازد جاودانه

ندیم و مطرب و ساقی همه اوست

خیال آب و گل در ره بهانه

بده کشتی می تا خوش برانیم

از این دریای ناپیداکرانه

وجود ما معماییست حافظ

که تحقیقش فسون است و فسانه

توضیح لغت: چغانه به فتح اول قانون/ عنقا به فتح اول و سکون دوم سیمرغ

تفسیر عرفانی:

مقصود او از این شعر این است که هستی دلدادگان مانعی برای راه یافتن به سر منزل معشوق نیست؛ چرا که آن کس از معشوق نصیب می برد که برای وصال به جمال دوست؛ عشق را در جسم خود بپرورد تا در دریای غم و هجران راه گشایشی یابد. ا این رو می توان گفت لازمه وجود هر شخصی عشق به ذات یار است.

تعبیر غزل:

این نکته را بدان که انسان ها دارای مراتب مختلفی از ایمان و اخلاق هستند. پس هیج گاه ایمان خود را با دیگران مقایسه نکن.