بخیه زایمان طبیعی و نحوه درمان آن - مجله سینمایی گوگوریو

تحمل درد پرینه پس از زایمان طبیعی

اندازه درد یا زخمی که در پرینه خود احساس می کنید (منطقه ای بین مهبل و مقعد) تا حد زیادی به سختی زایمانی که داشته اید بستگی دارد. اگر نوزاد شما بعد از چند فشار به راحتی بیرون آمده باشد و پارگی یا اپیزیوتومی نداشته باشید، احتمالا درد خفیفی را احساس می کنید. اما اگر سه یا چهار ساعت فشار وارد نموده و یک نوزاد 5 کیلوگرمی کمرشکن به جهان آورده باشید، به احتمال زیاد از ناحیه پرینه اذیت می شوید.

دردی که احساس می کنید دو علت عمده دارد:

در حالی که نوزاد از مجرای زایمان عبور می نماید، موجب کشش و ورم بافت اطراف می گردد.

اپیزیوتومی یا پارگی های پرینه به به صورت طبیعی موجب ناراحتی می گردد، همان گونه که هر جراحتی در هر یک از اعضای بدنتان موجب ناراحتی خواهد شد.

درد در دو روز اول بعد از زایمان شدید تر است. پس از آن به سرعت بهبود می یابد و معمولا ظرف مدت یک هفته تقریبا از بین می رود.

ممکن است پرینه شما متورم باشد، و در صورتی که اپیزیوتومی انجام داده باشید، بخیه هایی بر روی آن دارید. گاهی این بخیه ها از بیرون قابل تماشا است و گاهی زیر پوست پنهان شده است و بسیاری از خانم ها نگران درمان بخیه زایمان طبیعی یا پارگی هایشان هستند.

این بخیه ها را بر نمی دارند. به تدریج طی یک تا دو هفته جذب می شوند. این بخیه ها محکم بوده و بیشتر فعالیت ها را تحمل می نمایند؛ بنابراین نگران نباشید که با یک عطسه، اجابت مزاج مشکل یا بلند کردن نوزاد 5 کیلویی تان، بخیه ها باز و یا پاره شوند.

به منظور جلوگیری از بروز عفونت، تمیز نگه داشتن موضع پرینه حایز اهمیت است. چنین عفونتی یک عارضه نادر است، ولی در صورتی که متوجه ترشحی بد بو، افزایش درد یا التهاب در موضع، خصوصا به همراه تب بالای 38 درجه سانتی گراد شدید، به سرعت با پزشک خود تماس بگیرید.

توصیه هایی جهت درمان بخیه زایمان طبیعیدر اینجا برترین شیوه های مراقبت از پرینه و درمان بخیه های ناشی زایمان طبیعی را بیان می کنیم.

موضع پرینه را تمیز نگه دارید. شاید مایل باشید برای یاری به تمیز نگه داشتن موضع که دسترسی به آن مشکل است، از یک بطری آب پاش با آب ولرم بهره ببرید. گاهی پرستارتان در بیمارستان می تواند یک بطری به شما بدهد تا با خود به خانه ببرید.

بعضی از خانم ها با نشستن در آب کم عمق دردشان تسکین پیدا می نماید. نشستن در آب کم عمق شامل قرار دادن نشیمنگاه در میزان کمی آب ولرم است. در بیمارستان پرستار برای شما لگن های مخصوصی برای این منظور می آورد. در خانه می توانید در میزان کمی از آب ولرم در وان حمام بنشینید. در صورتی که ورم زیادی در موضع پرینه داشته باشید، ریختن میزانی سولفات مهمیوم در آب می تواند به شما تسکین بیشتری بدهد و درمان بخیه های زایمان طبیعی را تسریع کند.

می توانید انواع مختلفی از اسپری ها و پد های بی حسی بخرید و برای یاری به تسکین درد در پرینه بهره ببرید. یا می توانید گاز های استریل را در عصاره ملج فرو برده و آن را در موضع پرینه بهره ببرید. بعضی از خانم ها عقیده دارند که سرد کردن عصاره ملج باعث افزایش تاثیرگذاری آن می گردد (می توانید گاز های آماده ای که آغشته به عصاره ملج است هم بخرید). بعضی دیگر از خانم ها پماد یا وازلین را هم آرامش بخش می دانند، زیرا پوست را نرم و مرطوب نگه می دارد و از چسبیدن پد بهداشتی جلوگیری می نماید.

استفاده از کیسه یخ بر روی پرینه در طی 24 ساعت اول بعد از زایمان، به کاهش تورم و تسکین درد یاری می نماید.

دارو های مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن یا بعضی مسکن های تجویزی هم درد را آرام می نماید. در صورت شیردهی مصرف این دارو ها بلا مانع است.

از ایستادن به مدت طولانی خودداری کنید، زیرا باعث تشدید درد می گردد.

پس از اجابت مزاج، برای تمیز کردن خود با دستمال کاغذی، سعی کنید موضع را آلوده نکنید. موضع دور مقعد را با دستمال کاغذی جداگانه ای تمیز کنید و دستمال را از عقب به سمت جلو نکشید. در صورتی که موضع اطراف مقعد یا پرینه ملتهب باشد، فقط سعی کنید موضع را به جای پاک کردن خشک کنید. شاید استفاده از دستمال های مرطوب نوزاد موثر باشد، زیرا می تواند به راحتی موضع را تمیز نموده، تکه تکه نمی گردد و در تماس با بخیه ها آن ها را سایش نمی دهد.

هیچ چیز در مهبل خود قرار ندهید (مانند تامپون) و از دوش های مهبلی تا شش هفته پس از زایمان و فرایند درمان بخیه زایمان طبیعی استفاده نکنید.

هر از گاهی با درآوردن کفش خود و دراز کشیدن به مدتی کوتاه، نیروی جاذبه را از روی پرینه خود بردارید. از آنجا که به شدت مشغول نگه داری از نوزاد تازه هستید، یافتن زمانی برای این کار مشکل است. ولی این کار را در اولویت قرار بدهید و امیدوار باشید که در یک تا دو هفته آینده ناراحتی شما از بین می رود.

در صورتی که دچار پارگی های شدید تا نزدیکی مقعد خود شدید، شاید مایل به مصرف ملین، نه مسهل، باشید. بدین ترتیب حرکت مدفوع راحت تر می گردد. مایعات و مواد غذایی فیبردار به میزان زیاد در رژیم غذایی خود مصرف کنید. هنگامی که انتظار اجابت مزاج دارید، بهتر است پیش از آن یک مسکن مانند استامینوفن یا یک داروی ضد التهاب غیر استروییدی مانند ایبوپروفن مصرف کنید.

در صورتی که به شدت ناراحت هستید و احساس درد می کنید، از پزشک خود بخواهید تا داروی مسکن برایتان تجویز کند. اگر متوجه شدید موضع پرینه و محل بخیه ها قرمز، بنفش یا ملتهب شده است یا ترشح بد بویی دارد و یا دچار تب شده اید، حتما به پزشک مراجعه کنید.

منبع: سایت ستاره

منبع: راسخون