سفر به آمریکا: گرند کنیون؛ عجایب هفتگانه طبیعی دنیا - مجله سینمایی گوگوریو

اگر علاقمند به سفر با بهترین تورهای ویژه نوروزی آمریکا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور آمریکا از نیویورک، واشنگتن، لس آنجلس، سان فرانسیسکو و لاس وگاس دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

این ژرف دره یا کنیون از یک دره تشکیل نشده، بلکه شامل چندین دره جانبی است که بر اثر فرسایش ایجاد شده اند. از آن جایی که لایه های متعددی از صخره ها در جریان این فرسایش نمایان شده اند، دیواره های این ژرف دره ترکیبی از رنگ های قهوه ای، زرد، قرمز و خاکستری را به زیبایی به نمایش می گذارند. همان طور که خورشید در طول روز در سرتاسر آسمان حرکت می نماید، میزان و زاویه تابش نور به صخره ها تغییر نموده و در هر ساعت از شبانه روز منظره زیبا و بی بدیل و ترکیبی تماشایی از رنگ ها را به نمایش می گذارد. لایه های متعدد و رنگارنگ سطح مقطع دره ها، نمایانگر تاریخچه زمین شناسی منطقه است. سنگ های نزدیک به رود، یکی از قدیمی ترین سنگ های روی این سیاره هستند که عمری برابر با دو میلیارد سال دارند.

نحوه تشکیل گرند کنیون

فلات کلرادو یعنی جایی که دره در میان آن به وجود آمده، در گذشته در سطح یک دریای کم عمق قرار داشته است. توریستان هنوز هم در حاشیه دره می توانند فسیل های حلزون، مرجان و صدف پیدا نمایند. حدود بیست میلیون سال پیش، زمین به سمت بالا حرکت کرد و دریا کنار رفت. حدود شش میلیون سال پیش، رود کلرادو جهت خود را تغییر داد و شروع به حرکت در میان این فلات کرد. به مرور زمان به شاخه های فرعی و جریان آب رود اضافه شد و بدین ترتیب بسیاری از دره های جانبی ایجاد شدند. با آب شدن یخچال های طبیعی، حجم آب افزایش یافت و به رود، قدرت بیشتری برای فرسایش سنگ ها داد. در عرض دو میلیون سال، رودخانه توانست جهتی برای خود در دل صخره ها بشکافد. این جهت تنها 150 متر بالاتر از سطح کنونی انتهای دره قرار داشت.

تاریخچه

اولین اروپایی که گرند کنیون را دید، فردی اسپانیایی به نام گارسیا لوپز (García López de Cárdenas) بود. او در جستجوی هفت شهر طلایی Cibola، در سال 1540 به گرند کنیون رسید. با این حال، بومیان آمریکا از هزاران سال قبل با این منطقه آشنایی داشتند. به نظر می رسد مردمان باستانی پوئبلو در 1200 سال پیش از میلاد، اولین ساکنان این منطقه بودند. در 800 سال اخیر، قبیله سرخ پوست Havasupai در بخشی از دره تحت عنوان Cataract Canyon زندگی می نمایند.

در سال 1869، جان وسلی پاول (John Wesley Powell) اولین گروه اکتشاف با قایق را در رود کلرادو و گرند کنیون رهبری کرد. او عملیات اکتشاف را از رود گرین در وایومینگ از روز 24 ماه مه به همراه 9 تن دیگر در یک قایق چوبی شروع کرد. آن ها به همراه آذوقه مورد احتیاج برای ده ماه، رود گرین را تا محل پیوستن به رود کلرادو طی کردند. این گروه به سمت گلن کنیون (Glen Canyon) حرکت کردند و در نهایت به گرند کنیون رسیدند. در این مرحله قایق آن ها با گرداب های متعددی روبرو شد. شرایط سفر به قدری سخت شد که یکی از همراهان پس از ماه اول، عملیات اکتشاف را رها کرد و دو ماه بعد نیز سه نفر دیگر در دره ای تحت عنوان کنیون جدایی (Separation Canyon) گروه را ترک کردند. این سه نفر دره را بالا رفتند، اما دیگر خبری از آن ها نشد. پاول سفرش را در 13 آگوست سال 1869 به سرانجام برد. دو سال بعد او دوباره در همین جهت سفر و این بار عکس ها و نقشه هایی دقیق از محل تهیه کرد.

توریستدی در گرند کنیون

از ابتدای قرن بیستم میلادی گرند کنیون به واسطه گزارش های دانشمندان و کاشفان متعدد و نیز آثار نقاشی توماس موران (Thomas Moran) به شهرت رسید و به یکی از جاذبه های توریستی محبوب تبدیل شد. در سال 1903، تئودور روزولت، رئیس جمهور آمریکا از گرند کنیون بازدید کرد. روزولت که از ارزش و اهمیت فوق العاده گرند کنیون آگاهی یافت، در سال 1906، منطقه حفاظت شده شکار گرند کنیون را پایه گذاری کرد. در ژانویه 1908، وی بیش از 800 هزار هکتار از زمین های گِرَند کنیون را به مجموعه آثار ملی ایالات متحده اختصاص داد.

روزولت در نظر داشت این منطقه را به یک پارک ملی تبدیل کند، اما مخالفانی داشت که این کار را 11 سال به تاخیر انداختند. در سال 1919 در نهایت این منطقه به یک پارک ملی تبدیل شد. در حال حاضر سالانه در حدود 5 میلیون توریست از گرند کنیون بازدید می نمایند. در حالی که بسیاری از توریستان به تماشای دره از حاشیه آن بسنده می نمایند، تعدادی از آن ها از جهتهای پیاده روی وارد دره می شوند. سفر به اعماق دره و بازگشت از آن دو روز طول می کشد. کسانی که تمایلی به پیاده روی ندارند می توانند با چهارسرانجام این جهت را طی نمایند. کلبه Phantom Ranch که در عمیق ترین بخش دره و در نزدیکی رود کلرادو قرار گرفته است امکانات اقامت برای توریستان را فراهم نموده است.

راه دیگر برای گشت وگذار در گرند کنیون، رودگردی (rafting) در جهتی است که اولین بار جان وسلی پاول از آن عبور نموده بود. قایق های مخصوص این کار از لاستیک های انعطاف پذیر به جای چوب ساخته شده اند، همین باعث می گردد که توریستان سفری امن تر داشته باشند. با این حال رودگردی در رود کلرادو هیجان انگیز است و البته خطرات خود را دارد.

یکی از دو لبه دره، یعنی لبه جنوبی، قابل دسترس تر است و توریستان، بیشتر از آن استقبال می نمایند. تعدادی اقامتگاه در لبه جنوبی گرند کنیون وجود دارد. میانگین ارتفاع لبه جنوبی در حدود 2133 متر بالای سطح دریا است که ممکن است برای کسانی که با ارتفاع زیاد سازگاری ندارند، نگران نماینده باشد. لبه شمالی دره نسبت به لبه جنوبی، کمتر قابل دسترس است و امکانات کمتری برای بازدیدنمایندگان دارد. ارتفاع آن نیز 300 متر بیشتر از لبه جنوبی است.

عظمت و شکوه این دره زیبا و دیدنی سبب شده که نامش در فهرست عجایب هفتگانه طبیعی جهان بدرخشد.