چهره و شکل دهان شما به تنهایی می توانند لو بدهند که ثروتمند هستید یا فقیر! - مجله سینمایی گوگوریو

با ما همراه باشید تا با بهترین تور ویتنام سفر کنید.

معلوم است که پول نمی تواند شادی بخرد یا افراد ثروتمند همواره شاد نیستند ولی غالبا چهره افراد پول دار شاد و خندان است. آیا همین نکته برای تشخیص افراد ثروتمند از افراد متوسط و فقیر از نظر مالی کافی است؟

شاید تا کنون تصور می کردید لباس، پوشش، کفش، جواهرات، ساعت و حتی بعضی خال کوبی ها یا عمل های جراحی و زیبایی نشان دهنده شرایط مالی افراد است ولی نتایج تحقیقی که در سال 2017 اجرا شده و الان بر سر زبان ها افتاده است؛ همه این تصورات را برهم می زند.

در این تحقیق که توسط دانشگاه گلاسکو اسکاتلند اجرا شده است؛ 81 گروه مختلف به 160 عکس زن و مرد نگاه کردند. این عکس ها همگی از سایت های دوست یابی برداشته شده اند و از رنگی به سیاه سفید تبدیل می شوند.

این گروه مطالعاتی سعی کردند هیج خال کوبی، عمل جراحی زیبایی، علامت و نشانه یا وجه تمایزی میان این تصاویر چهره ها نباشد. همه تصاویر زوم شده هستند تا مردم هیچ گونه سرنخی برای حدس زدن وضع مالی طرف نداشته باشند.

نیمی از این عکس ها متعلق به افرادی است که درآمدی بالای 150 هزار دلار در سال دارند و نیمی دیگر، افرادی هستند که درآمدی زیر 35 هزار دلار در سال داشتند. همه عکس ها از افراد سفیدپوست انتخاب شدند و چهره هایی خنثی از نظر ژست های صورت دارند. افرادی که برای شناسایی این عکس ها انتخاب شده اند؛ از کشور کانادا هستند ولی در قومیت ها و نژادهای مختلف قرار دارند.

محققان سعی کردند پس زمینه عکس ها را ویرایش نموده تا دیگر هم هیچ نشانه ای باقی نماند. همه افراد در این عکس ها از نظر چهره سالم هستند و مثلا دندان های سالم و کاملی دارند.

حالا، با این فرضیات سراغ نتایج این ازمایش برویم؛ جایی که تعجب شما را برمی انگیزد. افراد داوطلب با دقت 68 درصد پیروز شدند ثروتمندان را از فقیران جداسازی نمایند. یعنی چیزی بیشتر از درصدی که بگردد گفت تصادفی است یا حدسی به دست آمده است.

تفاوت دهان ثروتمندان با دهان فقرا

سوال اساسی اینجا است که افراد داوطلب شرکت در این آزمایش چگونه پیروز شدند افراد ثروتمند را شناسایی نمایند؟ محققان دقیقا این سوال را از همه داوطلبین پرسیدند و بعد دوباره تغییراتی در عکس ها دادند یا بخش هایی از چهره و صورت افراد ثروتمند را نشان داوطلبین دادند.

نتیجه اینکه دهان و به میزان کمتری چشم های افراد نشان می دهد چه توانایی مالی دارند. اگرچه محققان از پای ننشسته و باز هم با تکرار آزمایش ها و دستکاری عکس ها و صورت ها سعی کردند بعضی قوانین و ذهنیت ها درباره افراد ثروتمند و فقیر را برهم بزنند ولی باز هم مردم توانستند غالب افراد متمکن مالی را شناسایی نمایند.

چون اگرچه چهره های این افراد خنثی و عاری از هر گونه نشانه است ولی باز هم به طرز ظریفی خوشبختی و به زیستی را نشان می دهد. وقتی مردم در عکس ها از روی عمد لبخند می زنند؛ مردم دیگر نمی توانند بگویند ثروتمند یا فقیر است.

نکته مهم دیگری که محققان از این آزمایش دریافتند؛ مردم داوطلب فقط به همان اندازه خوب هستند یا قدرت دارند که تشخیص دهند یک فرد ثروتمند یا فقیر است و دیگر نمی توانند اطلاعات بیشتری درباره اش بدهند یا به موضوع های دیگری اشاره نمایند.

یعنی مردم یک نیم نگاه به عکس می اندازند و بعد سریعا داوری می نمایند. برای نیم ثانیه عکس را می بینند و نظرشان را می گویند. شاید این ضمیر ناخودآگاه آن ها است که تشخیص می دهد نه عقل شان!

نقش ضمیر ناخودآگاه و تعصب در داوری ها

باز به همان جمله ابتدایی مقاله برگردیم. همه ما می گوییم و قبول داریم که پول خوشبختی یا شادی نمی آورد ولی در ضمیر ناخودآگاه ما هر فرد شادی را ثروتمند می دانیم. این قضاوت ها در کسری از ثانیه انجام می شوند و براساس یک سری باورها و پیش فرض های ذهنی هستند.

مثلا، مردم یک حسابدار را در طبقه ثروتمند قرار می دهند. در همین آزمایش، وقتی از داوطلبین خواسته می گردد فردی که حسابدار است را پیدا نمایند؛ اکثریت مردم از میان ثروتمندان یکی را نشان می دهند. یعنی در ذهن این افراد حسابدار یک ثروتمند و شاد است یا شاید باور دارند افراد حسابدار باید پول دار باشند تا دزدی ننمایند و حساب ها کم و زیاد نگردد.

حالا، تصور کنید همین داوری ها، انتخاب های حسی و مبتنی ضمیر ناخودآگاها در زندگی روزانه ما نقش پررنگی داشته باشند. مثلا در استخدام افراد مختلف یا دادن مسئولیت به آن ها در کسری از ثانیه تصمیم گیری کنیم.

در واقعیت هم این طور است؛ افرادی که از طبقه متوسط و فقیر جامعه هستند؛ باید بیشتر کوشش نمایند و سخت تر کار نمایند تا به مقام های بالاتری از نظر شغلی و مالی برسند. مشکل تر پول درمی آورند و زمان می برد تا جامعه به آن ها اعتماد کند.

باید خیلی مواظب تعصبات و قضاوت های برخاسته از ضمیر ناخودآگاه خودمان باشیم. باید هرچه بیشتر دنبال خودآگاهی و شفاف اندیشیدن برویم و با این طور داوری های کورکورانه مبارزه کنیم.

منبع