4 اشتباهی که باید در زمان تنهایی از آن اجتناب ورزید
به گزارش مجله سینمایی گوگوریو، ما انسان ها روز به روز بیشتر از یکدیگر دور و جدا می شویم. در تازه ترین نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو که در ماه سپتامبر اجرا شده بود 42 درصد از بزرگسالان امریکایی گفته بودند که در هفته گذشته دست کم یک یا دو روز احساس تنهایی نموده اند. تعیین شده که تنهایی خطر افسردگی، اختلالات شخصیتی، خودکشی، زوال عقل، مسائل قلبی عروقی و حتی مرگ زودرس را افزایش می دهد.
به گزارش خبرنگاران به نقل از واشنگتن پست، دانشمندان علوم رفتاری تنهایی را چنین تعریف می نمایند: احساسی ناراحت نماینده که با این تصور همراه است که احتیاج های اجتماعی فرد به وسیله کمیت یا به ویژه کیفیت روابط اجتماعی او برآورده نمی گردد.
ارتباط اجتماعی یکی از قوی ترین مولفه های زندگی شاد و سالم در مطالعه 85 ساله رشد بزرگسالان هاروارد قلمداد شده بود. با این وجود، ایجاد ارتباط اجتماعی به خصوص در بزرگسالی کار دشواری است. اغلب یک یا چند مورد از باور های رایج اشتباه وجود دارند که مانع از برقرای ارتباط اجتماعی می شوند. در ادامه به این باور های اشتباه می پردازیم:
اشتباه اول: پیش از معاشرت منتظر بمانید (لاغرتر یا شادتر شوید و یا کم تر استرس داشته باشید)
خواه مرد جوانی باشد که فکر می نماید هیچ کس نمی خواهد با او قرار بگذارد مگر این که وزنش کم گردد یا بیوه ای مسن تر که نمی تواند تصور کند کسی پیش از آن که با افسردگی مقابله کند با او دوست گردد تمام انسان ها نگران قضاوت منفی هستند.
در جلسات درمانی روانشناسان اغلب بر ترسی که افراد از طرد شدن به علت نقص هایشان دارند، تمرکز می گردد. هیچ تضمینی وجود ندارد که دیگران آن را بپذیرند، اما تحقیقات نشان می دهند که ما تمایل داریم درباره خود سخت گیرانه تر از نظر دیگران قضاوت کنیم.
در مطالعه ای انجام شده افراد به طور مداوم علاقه دیگران به خود را دست کم می گرفتند. با آزمایش تدریجی رفتار هایی که ما را به مردم نزدیک تر می نماید می توانیم متوجه شویم که دیگران بیش تر از آنچه تصور می کردیم پذیرنده هستند و در نهایت احساس بهتری نسبت به خود پیدا می کنیم.
اشتباه دوم: خودداری از تبادل نظر با غریبه ها
وقتی از مسافران قطار و اتوبوس شیکاگو خواسته شد تا پیش بینی نمایند که اگر با یک غریبه صحبت نمایند چه احساسی خواهند داشت مطمئن بودند که این یک تجربه ناخوشایند خواهد بود همان طور که در مطالعه ای در سال 2014 با عنوان به اشتباه در پی تنهایی شرح داده شد.
بنابراین، آنان به ندرت در تعامل اجتماعی با سایر مسافران بودند و باور داشتند که در صورت نزدیک شدن به دیگران تجربه ای آزار دهنده خواهند داشت. با این وجود، زمانی که پژوهشگران از گروهی از آنان خواستند عمدا با غریبه ها در طول رفت و آمد صحبت نمایند در نهایت گروهی که با غریبه ها صحبت نموده بودند از گروهی که صحبت ننموده بودند راضی تر به نظر می رسیدند.
تحقیقات بعدی به یافته های مشابهی رسید: وقتی با غریبه ها و آشنایان معاشرت می کنیم احساس بهتری خواهیم داشت در آن موقع احساس تعلق خاطر می کنیم، اطلاعات مفیدی می آموزیم و حتی خلاق تر می شویم. حتی افراد خجالتی زمانی که به خود فشار می آورند تا با کسی صحبت نمایند خلق و خوی خود را تقویت می نمایند. به جای اینکه به تلفن خود نگاه کنید دفعه بعد که در صف منتظر هستید صحبت با دیگیران را شروع کند. با صندوقدار فروشگاه، یک باریستا در کافی شاپ یا سایر والدین منتظر مانده برای بردن بچه ها شان از مدرسه به خانه گپ بزنید.
اگر مناسبتی پیش آمد از آنان در خصوص چیزی تعریف کنید یا از آنان تشکر کنید این کار ها راه های مطمئنی برای تقویت بیش تر تعامل هستند. پس از آن شما شگفت زده خواهید شد که چگونه افراد در اغلب اوقات واکنش خوبی از خود نشان می دهند و تا چه مقدار این تجربه لذت بخش است و چگونه بعضی از این تعاملات دری را برای ارتباطات عمیق در طول زمان می گشایند.
اشتباه سوم: دوری از طرح پرسش های حساس یا فضول بودن
راهی برای تبدیل تعاملات اجتماعی روزمره با غریبه ها و آشنایان به دوستی فراتر از صحبت های کوچک سطحی وارد شدن به تبادل نظر های عمیق تر است. تحقیقات نشان می دهد که افراد مشتاق تبادل نظر های معنادارتر هستند که به طور منحصر به فردی رضایت بخش است. با این وجود، ما عمدتا نگران آن هستیم که صحبت عمیق تری به منزله فضولی قلمداد شده و باعث ناراحتی دیگران گردد و سبب گردد آنان ما را به علت فضول و عجیب بودن طرد نمایند.
با این وجود، نگرانی در این باره نادرست است. زمانی که در یک مطالعه از شرکت نمایندگان خواسته شد تا پرسش های حساسی بپرسند تاثیری که از خود برجای گذاشتند بدتر از شرکت نمایندگانی نبود که از طرح این نوع پرسش ها خودداری ورزیده بودند پرسش هایی مانند حقوق شما چقدر است؟ و نظرتان درباه مهاجرت چیست؟ نمونه هایی از پرسش های حساس در این ارزیابی بودند. دفعه بعد که متوجه شدید درگیر تبادل نظر های نافرجام هستید سعی کنید عمیق تر شوید و برای مثال، از طرف مقابل بپرسید که در سال آینده به چه چیزی امیدوار است یا آخرین بار چه زمانی گریه نموده است. این احتمال وجود دارد که برخورد شما بسیار جالب تر و رضایت بخش تر گردد.
اشتباه چهارم: فرض فرد بر این مبنا باشد که افراد دوست ندارند از آنان یاریی خواسته گردد
تا چه مقدار از درخواست یاری عملی یا عاطفی خودداری ورزیده اید آن هم به علت نگرانی از این که احتیاجمند، درمانده یا خواهان یاری به نظر برسید؟ و آن که به علت ترس از این که دیگران را ناراحت کنید و یا آن که آنان از روی تعهد یا ترحم این کار را انجام دهند و یا حتی از این که درخواست شما را رد نمایند ترسیده اید.
روانشناسان اغلب از بیمارانشان دعوت می نمایند تا تصور نمایند که اگر یکی از آشنایان یا دوستی از آنان خواهان لطفی گردد چه احساسی خواهند داشت. در آن موقع است که آنان متوجه می شوند که درخواست یاری می تواند به مثابه یک هدیه باشد اغلب احساسات خوبی را ایجاد می نماید که مربوط به درک شدن به عنوان منبع قابل اعتماد حمایت است و احتیاج به یاری گرفتن را برآورده می سازد.
تحقیقات به طور مداوم نشان می دهند که انسان ها احساس مثبت یاری نمایندگان و تمایل افراد برای یاری را حتی زمانی که غریبه هستند دست کم می گیرند. در هر حال، یک درمان اصلی برای تنهایی این است که آن را به تنهایی کنار بگذارید. به چالش کشیدن باور های غلطی که شما را از ایجاد پیوند های اجتماعی بیش تر باز می دارند اولین قدم به سوی یک زندگی اجتماعی کامل و یک زندگی شاد است.
منبع: فرارو