مردمان مورچه ای؛ باور عجیب و اسرارآمیز تمدن های باستانی! - مجله سینمایی گوگوریو

بعضی از این افسانه ها، در نوع خودشان بسیار عجیب هستند، اما از آنجایی که در نهایت، چیزی جز افسانه و داستان های اساطیری نیستند، می توان به سادگی از کنار آن ها عبور کرد یا صرفا ذهن های خلاقی که این داستان ها را خلق نموده اند را تحسین کرد.

اما بعضی وقت ها، این افسانه ها و داستان های اساطیری، یک مقدار بیشتر از چیزی که باید، عجیب می شوند! آن هم زمانی است که یک باور بسیار عجیب، در چندین فرهنگ مختلف، که بعضا فرسنگ ها و کیلومتر ها از یکدیگر فاصله داشته اند، مشاهده می گردد. مردمان مورچه ای یکی از این همین باور های عجیب هستند.

پیش از پرداختن به خود مردمان مورچه ای بهتر است ابتدا شما را با یک باور عجیب باستانی دیگر آشنا کنیم. این باور عجیب، به آنوناکی (Anunnaki) مشهور است و بخاطر بعضی شاخصه های عجیبی که در آن مشاهده می گردد، نقل محافل بسیاری از دوست داران تئوری های توطئه هم شده است!

آنوناکی؛ باوری در بین النهرین

آنوناکی باوری است که در میان بسیاری از مهمترین تمدن های شکل گرفته در منطقه بین النهرین، واقع در غرب آسیا، وجود داشته. تمدن های باستانی بسیار مشهوری مانند سومری ها، اکدیان، بابلیان و آشوری ها به آنوناکی اعتقاد داشتند.

اگر خیلی ساده بخواهیم بگوییم، طبق افسانه های این تمدن های باستانی، آنوناکی نام گروهی از خدایان است که در زیر زمین زندگی می کردند و به انسان؛ کشاورزی، ریاضیات و بسیاری چیز های دیگر را آموختند. درواقع این تمدن های باستانی که چندین هزار سال قبل از میلاد مسیح، می زیستند، تمام پیشرفت های تکنولوژیکی خودشان را مدیون خدایان آنوناکی می دانستند.

طبق این افسانه ها، هزاران سال پیش، سیلی عظیم در کره زمین اتفاق افتاده و بسیاری از انسان ها در اثر آن سیل، کشته شده اند. پس از این سیل عظیم، خدایان آنوناکی، انسان ها را زیر پر و بال خود گرفتند و با آموزش کشاورزی، دامداری و بسیاری موارد دیگر، به آن ها یاری کردند تا روی پای خود بایستند و درنتیجه، انسان را از انقراض قطعی نجات دادند.

همانطور که گفته شد، داستان آنوناکی، منبع بوجود آورنده بسیاری از تئوری های توطئه در تاریخ معاصر شده است. در سال 1976 نویسنده ای بنام زکریا سیچین (Zecharia Sitchin) ادعا کرد که آنوناکی واقعا وجود داشته و درواقع یک نژاد از موجودات پیشرفته فرازمینی بوده است!

او در کتاب قطور خودش و با اشاره به بعضی باور های دیگر تمدن های بین النهرینی، ادعا می کرد که این نژاد فرازمینی، برای حفر طلا به سیاره ما آمده بوده و از آنجایی که اولا بسیار پیشرفته تر از تمدن های باستانی زمینی بوده و دوما برای حفر طلا، دائما در معدن هایی واقع در زیر زمین سر می نموده، تمدن های بین النهرینی هم از آن ها به عنوان خدایانی که در زیر زمین زندگی می نمایند، یاد نموده بودند!

اما گفتنی است که بسیاری از تاریخدانان، ادعا های سیچین را رد می نمایند و معتقدند بسیاری از صحبت هایی که او مطرح نموده، رسمیت تاریخی ندارند و صرفا برداشت های او از افسانه های کهن بوده اند!

اما حالا که به حد کافی با باور آنوناکی آشنا شدید، وقت آن است که برویم سراغ مردمان مورچه ای!

مردمان مورچه ای؛ باوری در میان سرخ پوستان!

تصویری از یک طراحی باستانی که به مردمان مورچه ای نسبت داده می گردد!

فرسنگ ها دورتر از بین النهرین و در قاره آمریکا، یک قبیله باستانی از سرخ پوستان وجود دارد که هنوز هم پس از گذشت هزاران سال، سنت های خودشان را حفظ نموده اند. اهالی این قبیله سرخ پوستی که هوپی (Hopi) نام دارد، به موجوداتی بسیار قدرتمند و پیشرفته که هزاران سال پیش در زیر زمین زندگی می کردند، باور دارند!

آن ها معتقدند هنگامی که هزاران سال پیش، یک سیل عظیم در کره زمین اتفاق افتاده، این موجودات پیشرفته، اجداد آن ها را به زیر زمین راهنمایی نموده اند و در آنجا به اعضای این قبیله، کشاورزی، ستاره شناسی و ریاضیات را آموزش داده اند!

اما اگر فکر می کنید تمام شباهت های بین آنوناکی و باور قبیله هوپی در همین داستان خلاصه شده، باید بگوییم که اوضاع، حتی از این هم عجیب تر است! اهالی قبیله هوپی، به آن موجودات پیشرفته ای که در زیر زمین زندگی می کردند بخاطر ظاهر عجیبشان، مردمان مورچه ای (Ant People) می گفتند.

نکته بسیار عجیب و قابل تامل این است که کلمه آنوناکی در زبان محلی این قبیله، به معنای دوستان مورچه ای (Ant Friends) است!

قبیله هوپی در حال اجرای مراسمی در ستایش مردمان مورچه ای!

یک باور جالب دیگر که در میان اعضای قبیله هوپی وجود دارد، این است که وقتی مردمان مورچه ای به قبیله هوپی پناه دادند، بخاطر ذات مهربان و سخاوتمندی که داشتند، حاضر شدند از جیره غذایی خودشان بزنند و در عوض، غذای خودشان را با اعضای قبیله هوپی تقسیم نمایند.

بعضی از اهالی کنونی هوپی، معتقدند همین کار سخاوتمندانه و ایثارگرانه مردمان مورچه ای بوده که باعث شده مورچه های امروزی، انقدر موجوداتی زحمت کش و البته، لاغر باشند!

اما هواداران تئوری های توطئه و مخصوصا هواداران فرضیه فضانوردان باستانی، از مردمان مورچه ای هم غافل نشده اند! آن ها معتقدند در افسانه های قبیله هوپی، به طور غیرمستقیم به این موضوع اشاره شده که پس از سرانجام یافتن سیل و خشک شدن دوباره زمین، مردمان مورچه ای درخواست هایی را از اهالی این قبیله، طلب نموده اند.

به عنوان مثال، از آن ها خواسته اند که سازه هایی خاص و عجیب مانند چاکو کَنیِن (Chaco Canyon) را برایشان بسازند! گفتنی است که هواداران این فرضیه، معتقدند خدایان آنوناکی هم از قبیله های بین النهرینی چنینی درخواست هایی را طلب نموده بودند! اما باز هم باید به این موضوع اشاره کنیم که تمام این فرضیه ها، تنها در حد همان فرضیه هستند و به هیچ عنوان، حقایق ثابت شده علمی به شمار نمی روند.

سازه عجیب چاکو کنین که هواداران فرضیه فضانوردان باستانی، آن را نمادی از وجود موجودات فرازمینی در کره زمین و در گذشته های بسیار دور می دانند!

یک موضوع دیگر هم که در داستان مردان مورچه ای و آنوناکی وجود داشت، همان بحث سیل عظیم بود. هیچ شواهد تاریخی از وجود چنین سیل عظیمی که موجب نابودی بسیاری از انسان های کره زمین شده، توسط تاریخدانان و باستان شناسان ثبت نشده است. اما با این حال، تقریبا در تمام تمدن های باستانی و حتی ادیان ابراهیمی، به این سیل عظیم اشاره شده است!

این موضوع زمانی قابل تامل تر می گردد که به خاطر بیاوریم تمدن های باستانی به هیچ عنوان توانایی برقراری ارتباط ساده با دیگر نقاط جهان را نداشتند.

ضمن اینکه حتی اگر در رابطه با همین داستان مردان مورچه ای و آنوناکی، فرض را بر این بگذاریم که می توان از بین بین النهرین (عراق کنونی) با اسب به نیویورک سفر کرد، یک موضوع بسیار مهم دیگر هم وجود خواهد داشت و آن هم این است که در دوران باستان، قاره آمریکا اصلا کشف نشده بود!

یعنی درواقع اعضای قبیله هوپی، در آن دوران، هیچ ایده ای نداشتند که بجز قاره آمریکا، قاره های دیگری هم در جهان وجود دارد و از آن طرف، اهالی دیگر قاره ها هم نمی دانستند که قاره آمریکا وجود دارد! پس مطمئنا شباهت های این چنینی بین افسانه های بین النهرین و سرخ پوستان آمریکایی، به هیچ عنوان چیزی نیست که به سادگی بتوان از کنار آن عبور کرد.

منبع:ancient-code