ایران مرکز ثقل راهبرد جدید مقابله با سلاح های کشتار جمعی پنتاگون - مجله سینمایی گوگوریو

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، آمریکا در حالی که سازمان های اطلاعاتی آن کشور هم نبود هرگونه برنامه ای در ایران در زمینه فراوری سلاح هسته ای را تائید کرده و به این واقعیت اذعان کرده اند، اما بازهم با تکیه بر همین اتهام زنی ها و تکرار خط مشی تهدید و حتی تجویز اقدامات متعدد منتهی به فشار نظامی، این بار نه تنها از اتهامات هسته ای دست نکشیده بلکه به تعمیم ادعاهای خود به سایر سلاح های کشتار جمعی نیز پرداخته است.

این جهت برچسب زنی را پنتاگون طراحی کرده و مدیریت می نماید.

بر اساس استراتژی جدید مقابله با سلاح های کشتارجمعی که پنتاگون در 30 ژوئن منتشر شده است، این سند 32 صفحه ای، جایگزین سند راهبرد ملی نظامی برای مشاخصه با سلاح های کشتارجمعی شده است که در دوره ریاست جمهوری جرج بوش تدوین و در تاریخ 13 فوریه 2006 منتشر شده بود.

هدف اعلامی این راهبرد جدید، تضمین امنیت آمریکا، متحدان و شرکای این کشور در برابر حمله بازیگران دشمن با استفاده سلاح های کشتارجمعی یا تهدید به این نوع حملات است. به تعبیر پنتاگون، هنوز بازیگران دولتی و غیردولتی بسیاری هستند که کوشش می کنند با کسب سلاح های کشتار جمعی، از آنها برای خنثی کردن قدرت افکنی آمریکا در دنیا و یا صدمه به منافع ملی و زیرساخت های حیاتی کشور استفاده کنند. بنابراین، پنتاگون باید ماموریت اصلی مقابله با این کوششها را با لحاظ مقدورات خود و در پرتو راهبرد امنیت ملی و راهبرد نظامی جدید، بر عهده بگیرد.

این سند بر مبنای نرم افزارگرائی نهفته در سیاست خارجی و دفاعی دولت اوباما، از معین مفهوم و مصداق بازیگرانی که در کوشش برای کسب سلاح های کشتارجمعی هستند تا بدین طریق، به امنیت ملی آمریکا صدمه وارد کنند، خودداری کرده است. اما با نیم نگاهی به لایحه قانون اختیارات دفاع ملی 2015 آمریکا که در 22 می به تصویب مجلس کنندگان این کشور رسیده است، می توان هدف گذاری آن علیه جمهوری اسلامی ایران را احراز کرد. در ماده 1236 لایحه مذکور که در دستورکار سنا قرار گرفته است، ایران متهم به داشتن برنامه در زمینه کسب و فراوری سلاح های کشتارجمعی و پرتابه های آنها شده است. ماده مذکور دولت را مکلف کرده است که در سند توافق نهائی هسته ای، ایران را متعهد نماید تمامی برنامه های خود در رابطه با سلاحهای کشتار جمعی را متوقف کرده و آنها را تحت نظارت بین المللی قرار دهد! از این رو، توجه به محتوا و مفاد این سند را با درنظر دریافت پیوند آن با دیگر اسناد راهبردی آمریکا و خط مشی برجسب زنی و اتهام زدن به دیگر کشورها از جمله ایران، مهم به نظر می رسد.

در واقع، پنتاگون در دولت اوباما با پیروی از خط مشی ظاهراً نرم حاکم بر سیاست خارجی این کشور، از برجسته کردن مصادیق تهدیدهای مرتبط با سلاح های کشتارجمعی خودداری کرده است. این در حالیست که در سند مرور وضعیت دفاعی چهارساله که در می 2014 توسط پنتاگون تدوین و به تائید اوباما رسید، به صورت دقیق و شاخص از ایران در کنار بازیگران منطقه ای دیگری همچون کره شاقتصادی و بازیگران دنیای یعنی چین و روسیه، به عنوان بازیگران تهدید کننده منافع آمریکا از منظر دفاعی تعریف شده اند.

بر اساس محتوای سند جدید فوق که اساساً راهبرد پنتاگون نامیده شده است، سه محور کلیدی که آمریکا درصدد تحقق آنها است، عبارتند از: منع کاربرد سلاح های کشتارجمعی؛ جلوگیری از هرگونه کاربرد این سلاح ها و نهایتاً به حداقل رساندن آثار و پیامدهای کاربرد احتاقتصادی آنها.

در این زمینه، چهار اولویت به شرح زیر معین شده است:

1. کاهش انگیزه های تعقیب، اکتساب و کاربرد سلاح های کشتارجمعی؛

2. افزایش موانع اکتساب، گسترش و کاربرد این سلاح ها؛

3. مدیریت خطرات کشتارجمعی ناشی از دولت های دشمن، شکننده، ضعیف و پناهگاه های امن

4. جلوگیری از پیامدهای تهدید فعلی و آینده سلاح های کشتارجمعی به وسیله دفاع های لایه بندی شده و به هم پیوسته.

به منظور تحقق این اهداف اولویت دار، اقدامات و راهکارهای کلی زیر برای قرار دریافت در دستورکار نهادهای مختلف این کشور، تعریف و معین شده است:

الف- پیشگیری از اکتساب: برای تضمین اینکه بازیگرانی که در حال حاضر به سلاح های کشتارجمعی دسترسی ندارند، در آینده نیز نتوانند به آنها دسترسی یابند.

ب- کنترل و کاهش تهدیدها: به منظور مقابله با تهدیدهای ناشی از سلاح های کشتارجمعی موجود.

ج- پاسخ به بحران ها: مدیریت و حل بحران های پیچیده توام با سلاح های کشتارجمعی به وسیله اقدامات و عملیات های مقتضی.

در این میان، مسئولیت اصلی تحقق اهداف این راهبرد بر عهده پنتاگون قرار داده شده تا با همکاری سایر نهادهای اطلاعاتی و امنیتی، اقدام نماید. بدین منظور و در راستای تضمین موفقیت این راهبرد، پنتاگون سلسله اقدامات زیر را بر عهده گرفته است:

همگام سازی کوشش های ضدسلاح های کشتارجمعی و قرار دادن آنها در برنامه ها و اقدامات گسترده تر و تقویت قابلیت ها؛

حضور موثر در اقدامات بنیادین راجع به حفظ و توسعه تخصص و مهارت فنی و همکاری با شرکاء؛

پشتیبانی از اقدامات و قابلیت های تخصصی برای شناسائی و مقابله با تهدیدهای سلاح های کشتارجمعی و همچنین مدیریت پیامدهای کاربرد این سلاح ها؛

جمع بندی و ملاحظات

نکته مهم اینست که تشابه های زیادی میان این راهبرد و سند قبلی 2006 وجود دارد که نشان می دهد، دولت اوباما به رغم ادعای تغییر، هنوز هم بر پایه بسیاری از مولفه ها و مفاهیم دکترین امنیت ملی زمان جرج بوش عمل می نماید.

یکی از مهمترین ملاحظات در مورد تحقق اهدافی که این راهبرد مقرر کرده است، موانع عمده ای است که پنتاگون در محیط ملی و بین المللی با آنها روبرو است. در رابطه با موانع داخلی، محدودیت های عمده اقتصادی که بر پنتاگون بار شده است، توان نیروهای مسلح آمریکا را برای تمرکز بر ماموریت هائی که مختص به کشف سلاحهای کشتارجمعی و کنترل و مقابله با آنها باشد، بسیار تضعیف کرده است. در این رابطه، تقلیل نیروهای نظامی امریکا در مناطق مختلف دنیا و کاهش پایگاههای نظامی، قدرت مانور گذشته این کشور را تقلیل داده است. این موانع بعضاً توسط مقامات عالی نظامی امریکا نیز مورد تائید و اذعان قرار گرفته اند. در رابطه با موانع خارجی نیز، روند افزایش حس امریکاستیزی و تنفر از آن کشور در کنار موج تحولات در محیط امنیتی منطقه ای و دنیای به زبان منافع امریکا، مجموعه کوششهای آن کشور برای تامین منافع به سبک و سیاق گذشته را ناکارآمد کرده است. از همین رو، پنتاگون در گزارش شرحی راجع به این راهبرد جدید شرح داده است که به محدودیت های اقتصادی و موانع خارجی مطلع بوده، و با درنظر دریافت و پذیرش آنها، عملیات های آینده خود را برنامه ریزی خواهد نمود.

به همین دلیل، تاکید شده که با قبول اینکه محدودیت های اقتصادی در بودجه دفاعی سالانه نیروهای مسلح مستلزم اینست که پنتاگون دست به انتخاب های راهبردی بزند، این راهبرد بر اهمیت همکاری با شرکا از جمله سایر وزارتخانه ها و آزانس های دولت فدرال، متحدین و نهادهای بین المللی به منظور دستیابی به اهداف مقابله با سلاحهای کشتارجمعی تاکید می ورزد. پنتاگون در عرصه هائی که کاربرد سلاح های کشتارجمعی غیرمحتمل و نامقدور هستند یا پیامدهای آنها چنان محدود است که می توان منابع لازم را بر تقویت قابلیت های پاسخگوئی و واکنش به تهدیدهای محتمل تر و عملیاتی متمرکز کرد، ریسک لازم را خواهد پذیرفت.

به تعبیر دیگر، آمریکائی ها در کوششند تا بار تامین منافع ملی خود را در این زمینه، بر عهده کشورهای دیگر و همچنین سازمان های بین المللی گذاشته، همه هزینه های مرتبط با آن را به تنهای بر عهده نگیرند. از این رو، به دنبال ایجاد زمینه هائی هستند که بتوانند ایده ها و برنامه های خود را به ایده ها و برنامه های سایر کشورها و سازمان های بین المللی تبدیل کنند و از این طریق، دولت ها و سازمان های مذکور بازیگر و کارگزاری مطمئن برای پیگیری اجرائی منافع ملی آمریکا شوند.

ع